No i się zawaliło!

"Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał" 

(Ps 37,5)

Zadzwonił dziś do mnie pewien mężczyzna. Spokojnym i pewnym głosem zapytał, czy ma przyjemność rozmawiać właśnie ze mną? Ależ oczywiście – odpowiedziałam, dodając po cichu – z pewnością wielka to dla pana przyjemność. Po dość długiej telemarketingowej grze wstępnej – choć w zasadzie już nie wiem, czy chciał sprzedać mi garnki, kredyt, czy skrzynkę bananów – zapytał, czy mam czas na rozmowę.

Potwierdziłam oczywiście, że skoro odebrałam, to czas mam, a dokładnej dwie minuty. Mój rozmówca lekko wytrącony ze schematu, potrzebując na przedstawienie mi swojej propozycji chciał około sześciu minut. Trudno – odpowiedziałam – może zadzwonić pan w innym terminie… i rozłączyliśmy się. Jakoś nie specjalnie interesuje mnie, jaka super oferta przeleciała mi właśnie obok nosa. Nie o to chodzi. Pomyślałam jednak, że tak właśnie jest często z nami i Bogiem. W ciągu minuty – dwóch – a w polocie to już w czasie godzinnej niedzielnej Eucharystii – próbujemy przedstawić Bogu całe swoje życie. Podziękowania, potrzeby, żale, oczekiwania… - wszystko wrzucone do jednego worka z brakiem czasu i tak pędzimy do Jezusa. Nie mamy czasu, by usiąść z Nim „przy kawie” i pogadać jak z Przyjacielem i przede wszystkim posłuchać co On ma do powiedzenia. Wygląda to trochę jak jedzenie w McDonald’zie – najeść się i pędzić dalej. A później przychodzę do Boga z pretensjami – że to nie wychodzi, tamto się zawala…, a On nic sobie z tego nie robi. A jak On może przebić się ze swoimi pomysłami, jeśli nawet nie mam czasu Go wysłuchać, bo mam tylko „dwie minutki” i może kiedy indziej Panie Jezu, bo teraz to ja muszę załatwić milion najważniejszych na świecie spraw…, a jak skończę te wszystkie rzeczy, to znowu chwilę może pogadamy. 

Jezus zawsze na ciebie czeka i ma dla ciebie czas – a ty, czy zdążysz dziś z Nim pogadać? Jezus ma odpowiedź na każde twoje pytanie, na każdą troskę – czy weźmiesz to od Niego?