Język miłości, czy wybuchowy Wezuwiusz?

„…kto wargi zamyka – bezpieczny” 

(Prz 17,28)

Są takie sytuacje, w których można powiedzieć wszystko – dosłownie wszystko. Otworzyć się, wylać totalnie przed drugą osobą. W całkowitym zaufaniu, poczuciu bezpieczeństwa… –  wszystko. Są też czasem sytuacje, gdy wskazanym jest raczej powściągnąć język przed powiedzeniem wszystkiego lub nawet powiedzeniem czegokolwiek, bo „kto wargi zamyka – bezpieczny”.

Jako że z natury jestem osobą dość bezpośrednią i mówię co myślę, bez zbytniego owijania w bawełnę i piękne słowa, to bardzo wiele uczy mnie ten fragment. W wielu sytuacjach – w szczególności, gdy oprócz słów do głosu dochodziły także emocje – uratował mnie on przed niekontrolowanym wybuchnięciem złością, wkręceniem się w niepotrzebną awanturę albo upartym stawianiu na swoim… Czasem jednak niestety zbyt późno sobie go przypominam. A Ty?

Bardzo porusza mnie to, jak Jezus dbał o mówienie innym dobrych rzeczy, słów podnoszących, a nie podcinających… i nawet wtedy, gdy kogoś upominał, to mówił to z wyczuwalną miłością i szacunkiem. I pomimo że po ludzku pewnie czasem miał dość swoich uczniów, którzy nie byli idealni i często Mu jakieś numery wywijali (zasypiali, niedowierzali…), to jednak zarówno do nich, jak i do innych spotykanych osób mówił zawsze językiem miłości.

Dużo, dużo jeszcze do nauczenia od samego Mistrza!

Ps. Ojcze Lechu, dzięki za dobry przykład języka miłości, który trafia wprost do serc ludzi.